Landje pik

Korte inhoud

Ana is een jong meisje van 15 met een accent en met een dikke buik. Als ze in een winkel staat komt er een jongen naar haar toe die zegt dat hij de vader is van het kind en dat hij met haar wil trouwen. Dat ziet Ana niet direct zitten. Zij wil eigenlijk graag weg uit Nederland en terug naar haar vaderland Kosovo. Ouders heeft ze niet meer, ze staat dus alleen op de wereld. Omdat de jongen zo lief is voor haar, blijft ze niet ongevoelig voor zijn charmes. Om te kunnen trouwen moet je 18 jaar zijn in Nederland, maar niet in Kosovo. De jongen heeft een auto, dus gaan ze op weg. Al komen ze niet ver.

Het verhaal speelt zich al aan de rand van de wijk ‘Klein Istanbul’ in een Nederlandse centrumstad. Het zijn de jaren 2000, wanneer het weer veel rustiger is geworden in Kosovo.

Thema’s

Ana is Servische en Evren is een Turk.  Allebei spreken ze Nederlands met een accent en hebben ze af en toe problemen met de taal.  Ook merken ze dat hun eigen cultuur anders is dan de Nederlandse. Ana vindt Nederland helemaal niet zo geweldig en ze verlangt terug naar haar kindertijd in Kosovo. Ook Evren voelt zich vaak gediscrimineerd in Nederland en dat schept een band tussen de twee.

Daarnaast is er dan de zwangerschap van Ana die als een rode draad door het boek loopt. Hoe denkt een 15-jarige daarover en welke dromen heeft ze voor haar ongeboren kind.

Appreciatie

‘Landjepik’ is een boek in kinderformaat voor jongvolwassen lezers. In een heldere taal schetst de auto een beeld van het leven van Ana en Evren. Het merendeel van het boek is geschreven als dialoog, waardoor de lezer moet blijven opletten. Anders weet die natuurlijk niet wie er aan het woord is. Ana is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Ze zegt makkelijk ‘nee’, heeft een eigen willetje en een levendige fantasie. Evren, daarentegen, is een goede jongen die het niet zo makkelijk heeft. Onbewust haalt hij zich snel problemen op de hals. Toch is hij overtuigd van zijn liefde voor Ana en wil hij zijn verantwoordelijkheid opnemen voor het kind.

Het verhaal gaat is een sneltempo voorbij en de gebeurtenissen volgen elkaar op. De auteur schept een stadsbeeld dat heel herkenbaar is voor de lezer. De lezer kan zich zo voorstellen dat de trams door de regen rijden, met aangedampte ruiten en mensen die doorweekt naar buiten staren.

Over de zwangerschap van Ana wordt niet betuttelend gedaan, het is gewoon iets dat er is. Het is een feit waar wordt mee omgegaan. Ook over de dood van Ana’s ouders wordt niet sentimenteel gedaan. Ana mist ze wel en denkt er vaak aan terug. 

Er wordt niet veel uitleg gegeven over de oorlog in Kosovo of waarom Ana’s ouders zijn vermoord en zij gevlucht is naar Nederland.  Sebrenica wordt vermeld, de onenigheid tussen moslims en Serviërs wordt vermeld, maar meer is er niet.  Of je nu iets weet over Kosovo of niet, eigenlijk maakt dat niet uit.

Zou ik het boek aanraden? Ja, het is een ideaal verhaal voor jongeren die wel willen lezen, maar zich laten afschrikken door een dik boek. Het is een mooi verhaal, herkenbaar geschreven en best spannend. Want wat gaat er nu met die twee gebeuren? Zullen ze trouwen en een gezinnetje stichten in Kosovo?